کادر درمان اووفیت – شرکت آرمان دارو دانش‌گستر

مقدمه:

محصول اووفیت® در هر کپسول حاوی 500 میلیگرم مایو-اینوزیتول، 5/12 میلیگرم دی-کایرو اینوزیتول و 200 مایکروگرم فولیک اسید است. بهترین میزان مصرف فرآورده روزانه 4 کپسول که در مجموع 2 گرم روزانه مایو-اینوزیتول، 50 میلیگرم دی-کایرو اینوزیتول و 800 مایکروگرم فولیک اسید را برای مصرف کننده تامین میکند.

اینوزیتول یک قند الکلی است که در غذاهایی نظیر سرلاکها، ذرت، گوشت، مرکبات و حبوبات وجود دارد. این قند بهطور طبیعی نیز در بدن تولید میشود. تاکنون اینوزیتولها در 9 ایزومر مختلف شناسایی شدهاند که در این بین مایو اینوزیتول و دی کایرو اینوزیتول بیشترین اثربخشی را عنوان مکم غذایی دارند.

دسته فارماکولوژیک:

مکمل غذایی، کاهنده قند خون، افزایش دهنده انرژی

ایمنی:

مصرف اینوزیتولها با دوز حداکثر 18 گرم در روز برای 6 هفته یا 6 گرم در روز برای 10 هفته کاملا ایمن است. به استناد مطالعات مصرف اینوزیتول ها ( مایو-اینوزیتول) با دوز 4گرم روزانه تا 6 ماه کاملا ایمن است.

کودکان: مصرف روزانه 80 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن کودکان (تا حداکثر 2 گرم در روز) برای 12 هفته در کودکان 5 تا 12 سال کاملا ایمن است.
بارداری: مصرف اینوزیتولها در بارداری با دوز حداکثر 4000 میلیگرم در روز احتمالا ایمن است. اما معمولا برای مصارف طولانی توصیه نمیشود.
شیردهی: با توجه به اینکه اطلاعات کافی در این زمینه وجود ندارد برای رعایت جانب احتیاط در دوران شیردهی تجویز نشود. هرچند شیر مادر ذاتا مقادیر بالایی اینوزیتول دارد.

عوارض جانبی:

شایعترین عوارض جانبی گزارش شده شامل اسهال، نفخ و تهوع میباشد.

ایمونولوژیک: در مصرف همزمان با امگا-3 در گزارشات بالینی در کودکان علائم سرماخوردگی و آلرژی گزارش شده است.

اسکلتی-عضلانی: در مصرف همزمان با امگا-3 در گزارشات بالینی در کودکان تیک گزارش شده است.

سیستم اعصاب مرکزی: علائم سردرد، سرگیجه، اختلالات خواب، احساس خستگی و آژیتیشن ندرتا گزارش شده است. در مصرف همزمان با امگا-3 در گزارشات بالینی در کودکان احساس تشنگی گزارش شده است.

اثربخشی:

موارد مصرف با بیشترین احتمال اثربخشی تایید شده:

سندرم تخمدان پلیکیستیک: اینوزیتولها بهویژه در همراهی با فولیک اسید با بهبود پارامترهای مرتبط با سطوح قندخون و چربی خون میتوانند باعث بهبود سندرم تخمدان پلی کیستیک، تخمک گذاری و باروری و درنتیجه بارداری شوند.

اثرات القاء تخمکگذاری و باروری: مطالعات نشان میدهد اینوزیتولها باعث افزایش تخمکگذاری در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک میشوند. یک مطالعه نشان میدهد استفاده از اینوزیتولها به همراه فولیک اسید برای 3 سیکل تخمکگذاری متوالی میتواند در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک تخمکگذاری را تا 62% القا کند و مقاومت به انسولین را کاهش دهد. همچنین استفاده از داروی کلومیفن در کنار ترکیب میتواهند شانس باروری را تا 72% (نسبت به درمان با اینوزیتول به تنهایی) افزایش دهد. در مطالعه دیگری گزارش شده است مصرف 550 میلیگرم مایواینوزیتول روزانه به همراه 8/13 میلیگرم دی کایرو اینوزیتول به همراه فولیک اسید دو بار در روز درصورتیکه از 12 هفته قبل از اقدام به بارداری یا تحریک تخمک گذاری صورت بگیرد میتواند کیفیت سلول تخم را به شکل معناداری بهبود ببخشد. مطالعه دیگری نشان می دهد کامبینیشن 2 گرم اینوزیتول با 200 مایکروگرم فولیک اسید در همراهی 600 میلیگرم ان-استیل سیستئین به صورت دو بار در روز برای 12 ماه توانسته است تخمکگذادی را در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک با علائم الیگومنوره و مقاومت به سطوح پایه انسولین بهبود ببخشد. به نظر میرسد ترکیب مایواینوزیتول و دی کایرو اینوزیتول میتواند نرخ باروری را در زنان 35 ساله و کمتر از آن افزایش دهد اما برای سنین بالای 35 سال اطلاعاتی در دسترس نیست. مطالعه دیگری نشان میدهد مصرف ترکیب 550 میلیگرم مایواینوزیتول به همراه 150 میلیگرم دی کایرو اینوزیتول دو بار در روز به مدت 12 هفته، توانسته است نرخ باروری را به میزان %10-11% نسبت به ترکیب 550 میلیگرم مایواینوزیتول روزانه به همراه 8/13 میلیگرم دی کایرو اینوزیتول روزانه، بالاتر میبرد. دوزهای بالاتر دی-کایرو اینوزیتول با کاهش احتمال بروز سندرم تحریک بیش از اندازه تخمدان به میزان 15%، شانس بالاتری را برای القای باروری ایجاد میکنند. مطالعات دیگری نشان میدهد ترکیب درمانی مایو-اینوزیتول و دی-کایرو اینوزیتول به تنهایی یا در همراهی متفورمین میتواند نامنظمی سیکلهای قاعدگی را در مقایسه با گروه کنترل (مصرف متفورمین به تنهایی) بهبود بخشد. مطالعه دیگری نشان میدهد مصرف 550 میلیگرم مایواینوزیتول به همراه 150 میلیگرم دی-کایرو اینوزیتول دوبار در روز در کنار متفورمین برای 6 ماه میتواند در بهبود آکنه موثر باشد اما در بهبود هیرسوتیسم تاثیر معناداری نداشته است.

اثر بر پارامترهای متابولیک: اینوزیتولها میتوانند با بهبود پارامترهای متابولیک در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلیکیستیک به بهبود آن کمک کنند. نتایج یک متاآنالیز نشان میدهد که اینوزیتولها با کاهش سطوح قندخون ناشتا ، انسولین ناشتا، کلسترول توتال، تریگلیسیرید و سطوح تستوسترون را نسبت به گروه کنترل کاهش میدهد. در یک مطالعه دیگر که ترکیب روزانه 4 گرم مایواینوزیتول به همراه 1تا 2/1 گرم دی-کایرو اینوزیتول و 400 مایکروگرم فولیک اسید روزانه بوده است، گزارش شده است مصرف این ترکیب در دوره درمانی 6 ماهه توانسته است با کاهش سطوح خونی تستوسترون و تریگلیسیرید، فشارخون بیمار را کاهش و تخمک گذاری را تحریک و تسهیل کند. در مطالعه دیگری گزارش شده مصرف ترکیب 550 میلیگرم مایواینوزیتول به همراه 150 میلیگرم دی کایرو اینوزیتول دو بار در روز به مدت 6 ماه، توانسته است به شکل معناداری انسولین بعد از غذا و پروفایل چربی خون را نسبت به گروه کنترل (مصرف متفورمین به تنهایی) بهبود بخشد. همچنین مطالعات نشان میدهد مصرف دی-کایرو اینوزیتول در کنار مایواینوزیتول پارامترهای متابولیک را با سرعت بیشتری نسبت به مصرف مایو اینوزیتول به تنهایی، بهبود میبخشد. در مطالعات بالینی در مقایسه مایواینوزیتول با متفورمین در بهبود پارامترهای متابولیک اثرات درمانی قابل قبولی گزارش شده است هرچند در برخی مطالعات کنتراورسی وجود دارد.

زایمان زودرس: اینوزیتولها در همراهی فولیک اسید میتوانند ریسک بروز زایمان زودرس را بهویژه در خانمهای مبتلا به دیابت بارداری را کاهش دهند. یک متاآنالیز از 5 کلینیکال ترایال نشان میدهد مصرف ترکیب اینوزیتول و فولیک اسید در سه ماهه اول بارداری نسبت به گروه کنترل ( مصرف فولیک اسید به تنهایی) میتواند ریسک بروز زایمان زودرس تا 64% کاهش دهد.

اثر بر بهبود سندرم متابولیک: اینوزیتولها با بهبود پروفایل چربی خون، فشارخون و کاهش میزان مقاومت به انسولین میتوانند در بهبود سندرم متابولیک موثر باشند. مطالعات بالینی نشان میدهد مصرف 2 گرم دو بار در روز مایواینوزیتول به مدت یک سال در خانمهای یائسه با رعایت رژیم کم کالری میتواند کلسترول توتال را به میزان 29 میلیگرم بر دسیلیتر، تریگلیسیرید را 64 میلیگرم بر دسیلیتر، فشارخون سیستولی و دیاستولی را به ترتیب به میزان 9 و 6 میلیمتر جیوه کاهش دهد و HDL را به میزان 6 میلیگرم بر دسیلیتر افزایش دهد و مقاومت به انسولین را بهبود ببخشد. اما در این مطالعه اثراتی از کاهش وزن به دنبال مصرف محصول مشاهده نشده است. در مطالعه دیگری در مصرف ترکیب مایو-اینوزیتول و دی-کایرو اینوزیتول به همراه آلفا-لیپوئیک اسید برای 6 ماه در خانم های یائسه که در ریسک بروز سرطان پستان هستند و با رعایت رژیم کم کالری گزارش شد مقاومت به انسولین حداقل 20% بهبود مییابد. همچنین این ترکیب توانسته است HDL را به میزان 6% افزایش و تریگلیسیرید را 5% کاهش دهد.

موارد مصرف کمترین احتمال اثربخشی تایید شده یا غیراثربخش:

سندرم دیسترس حادتنفسی: استفاده از مایو-اینوزیتول تزریقی در درمان سندرم زجر تنفسی نوزادان احتمالا بی تاثیر است.

اضطراب: هرچند از نظر مکانیسمی میتوان انتظار بهبود خلق و خو را در بیماران به دنبال مصرف اینوزیتولها داشت، یک مورد متاآنالیز از 4 کلینیکال ترایال نشان میدهد مصرف اینوزیتولها در مقایسه با دارونما در بهبود وسواس فکری، حملات پنیک و استرس وقوع حادثه تاثیر روشنای نداشته است.

افسردگی: هرچند از نظر مکانیسمی میتوان انتظار بهبود خلق و خو را در بیماران به دنبال مصرف اینوزیتولها داشت، یک مورد متاآنالیز از 7 مطالعه بالینی نشان میدهد هرچند در حین درمان با اینوزیتولها نسبت به دارونما به مدت 4 هفته افسردگی بیمار کاهش یاقته و بهبود خلق و خو را شاهد هستیم اما به محض قطع مصرف اینوزیتول بیمار به حالت قبل مصرف باز میگردد. همچنین مطالعات نشان میدهد افزودن SSRIs به اینوزیتول یا استفاده از اینوزیتولها در موارد شکست دارودرمانی SSRIs نتوانسته کمک موثری به بهبود وضعیت بیمار داشته باشد.

نوروپاتی دیابتی: اینوزیتولها به استناد مطالعات نمیتوانند باعث بهبود علائم نوروپاتی دیابتی شوند.

رتینوپاتی به دنبال بلوغ زودرس: مصرف وریدی اینوزیتولها در درمان رتینوپاتی به دنبال بلوغ زودرس احتمالا بی اثر است.

موارد مصرفی که برای اثربخشی یا عدم اثربخشی فرآورده اطلاعات کافی وجود ندارد ( احتمالا اثربخش):

کمبود تستوسترون مرتبط با سن: در یک مطالعه بالینی آقایان با رده سنی 65-75 سال با سطوح خونی تستوسترون پایین مصرف 600 میلیگرم دی-کایرو اینوزیتول در روز برای یک ماه توانسته است قدرت جنسی و توان بدنی را بهبود بخشد.

اختلال دوقطبی: به نظر میرسد در کودکان 5-12 ساله مبتلا به اختلال دوقطبی مصرف 80 میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن روزانه اینوزیتول ( حداکثر 2 گرم در روز) در همراهی EPA به میزان 3 گرم در روز برای 12 هفته میتواند علائم رفتاری بیمار را بهبود ببخشد.

لوکوپنی به دنبال کموتراپی: مصرف اینوزیتولها در کنار سایر داروها در درمان لوکوپنی به دنبال کموتراپی موثر است هرچند اثرات مصرف آنها به تنهایی به اثبات نرسیده است. یک مطالعه بالینی در بیماران مبتلا به سرطان پستان نشان داده است مصرف 390 میلیگرم اینوزیتول دو بار در روز در کنار استفاده از فرآورده ژل IP-6 در موضع تزریق که از دو هفته قبل از شیمی درمانی آغاز شده و تا دو هفته بعد از آخرین سیکل ادامه یابد، میتواند لوکوپنی را بهبود داده و امتیاز کیفیت زندگی بیمار را افزایش دهد.

دیابت: مطالعات بالینی اولیه نشان میدهد در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 با حداقل شاخص جرم توده بدنی 25 کیلوگرم بر مترمربع بدن مصرف روزانه محصول حاوی ایزومر دی-کایرو اینوزیتول به همراه فولیک اسید برای 6 ماه در کنار انسولین توانسته است میزان HbA₁C را به میزان 0.5% بیشتر از گروه کنترل (انسولین تراپی به تنهایی) کاهش دهد.

بیشتر مطالعات نشان میدهد مصرف اینوزیتول در دوران بارداری از بروز دیابت بارداری جلوگیری میکند. در بیشتر مطالعات دوز موثر میزان 2 گرم مایواینوزیتول به همراه 200 مایکروگرم فولیک اسید دوبار در روز میباشد که در سه ماهه اول بارداری شروع شده و در حین بارداری ادامه یابد. به این ترتیب احتمال بروز دیابت بارداری 57% تا 92% نسبت به گروه کنترل (مصرف فولیک اسید به تنهایی) کاهش مییابد. یک مطالعه دیگر نشان میدهد مصرف 2 گرم در روز مایو-اینوزیتول میزان نیاز به انسولین طی بارداری را تا 50% کاهش میدهد.

دیس لیپیدمی: با اینکه به احتمال زیاد مصرف اینوزیتولها در هایپرکلسترولمی و هایپرتریگلیسیریدمی موثر است اما هنوز اطلاعات بالینی کافی برای اثبات در این زمینه وجود ندارد.

هایپرتنشن: با اینکه به احتمال زیاد مصرف اینوزیتولها در هایپرتنشن موثر است اما هنوز اطلاعات بالینی کافی برای اثبات در این زمینه وجود ندارد.

القا اسپرم درون سلول تخم: مطالعات در بیماران تحت درمان با تکنیک ICSI که از اینوزیتولها استفاده کردهاند نشان داده است مصرف اینوزیتولها به همراه فولیک اسید 1-3 ماه قبل از انجام لقاح بیرون رحم میزان القای تخمکگذاری را افزایش داده است اما در حفظ جنین تاثیر معناداری نداشته است.

بیخوابی: مطالعات بالینی نشان میدهد مصرف اینوزیتولها به همراه فولیک اسید قبل از خواب برای 10 هفته که از هفته 14 بارداری آغاز شده باشد میتواند کیفیت خواب را نسبت به گروه کنترل (عدم مصرف فرآورده اینوزیتول) بهبود ببخشد.

سرطان ریه: مطالعات نشان داده است مصرف اینوزیتولها در کاهش سرعت دیسپلازی ریه در سرطان ریه چندان موثر نیست.

اختلال وسواس فکری (OCD): مطالعات نشان داده است مصرف دوزهای بالای اینوزیتول برای 6 هفته میتواند شاخص یل-برون[1]را در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری بهبود ببخشد.

بیماری اختلال اضطرابی پانیک: مطالعات نشان داده است که مصرف اینوزیتولها در بهبود بیماری اختلال اضطرابی پانیک می‑تواند کمک کننده باشد.

اختلال اضطرابی پس از حادثه (PTSD): مطالعات اولیه نشان میدهد مصرف اینوزیتولها میتواند باعث بهبود اختلال اضطرابی پس از حادثه شود.

هایپرتنشن بارداری: یک مطالعه بالینی نشان میدهد مصرف اینوزیتولها به همراه فولیک اسید در دوران بارداری میتواند تا 66% احتمال بروز هایپرتنشن بارداری را کاهشمیدهد.

پسوریازیس: مطالعات نشان میدهد اینوزیتولها میتوانند باعث بهبود علائم پسوریازیس در بیماران شوند.

تریکوتیلومانیا: مطالعات نشان میدهد اینوزیتولها میتوانند علایم کشیدن مو را در بیماران مبتلا به تریکوتیلومانیا بهبود ببخشند.

دوز و موارد مصرف:

بزرگسالان: اینوزیتولها معمولا با دوز 1-4 گرم در روز و به همراه200-800 مایکروگرم فولیک اسید روزانه مصرف میشوند.

کودکان: با توه به اینکه محدودیتهای انجام مطالعات در کودکان به بخشهای قبلی مراجعه شود.

تداخلات دارویی:

اینوزیتول-دارو: با توجه به اثر اینوزیتولها بر کاهش قند خون درصورت مصرف همزمان با داروهای ضد دیابت دوز داروها تنظیم و سطوح قند خون پایش شود.

اینوزیتول- مکمل غذایی: با توجه به اثر اینوزیتولها بر کاهش قند خون درصورت مصرف همزمان با سایر مکملهای کاهنده قند خون سطوح قند خون پایش شود.

اینوزیتول-بیماری: تاکنون منع مصرفی از اینوزیتول برای مبتلایان به هیچ بیماری خاصی گزارش نشده است. اطلاعات کافی در دسترس نیست.

اینوزیتول- تست آزمایشگاهی: تاکنون تداخلی از اینوزیتول با آزمایشات بالینی گزارش نشده است. اطلاعات کافی در دسترس نیست.

داروهای کاهنده سطح خونی اینوزیتول:

کاربامازپین: کاربامازپین میتواند سطوح خونی اینوزیتول را در مغز کاهش دهد اما این کاهش به قدری نیست که نیازمند اقدام درمانی خاص یا تنظیم دوز دارو یا اینوزیتول داشته باشد.

لیتیوم: لیتیوم میتواند سطوح خونی اینوزیتول را در مغز کاهش دهد اما این کاهش به قدری نیست که نیازمند اقدام درمانی خاص یا تنظیم دوز دارو یا اینوزیتول داشته باشد. مطالعات بالینی نشان میدهد علاوه بر مکانیسم اثر لیتیوم این کاهش ممکن است از عوارض بیماری اختلال دوقطبی هم باشد.

والپروات: والپروات میتواند سطوح خونی اینوزیتول را در مغز کاهش دهد اما این کاهش به قدری نیست که نیازمند اقدام درمانی خاص یا تنظیم دوز دارو یا اینوزیتول داشته باشد. مطالعات بالینی نشان میدهد علاوه بر مکانیسم اثر والپروات این کاهش ممکن است از عوارض بیماری اختلال دوقطبی هم باشد.

مصرف بیش از اندازه: اطلاعات کافی در این زمینه وجود ندارد.

فارماکوکینتیک:

جذب: اینوزیتولها به راحتی از مخاط عبور کرده و ازطریق مصرف خوراکی جذب میشوند.

متابولیسم: اینوزیتولها به کمک آنزیم مایو-اینوزیتول اکسیداز که در کورتکس کلیه وجود دارد اکسید میشوند. هرچند متابولیسم پیچیدهای دارند که به نظر میرسد درحین زایمان در رحم تغییراتی ایجاد میکنند که بهصورت ذاتی در بدن اتفاق میافتد.

دفع: دفع اینوزیتولها عموما ازطریق کلیه صورت میگیرد.

مکانیسم اثر:

عمومی: اینوزیتولها به طور طبیعی در بدن در ساختار غشاء فسفولیپیدها بهکار میروند. آنها دارای اثرات لیپوتروپیک ضعیف هستند و میتوانند چربی را از دیواره روده و کبد خارج کنند. اینوزیتول ها دارای 9 ایزومر مختلف هستند که از این بین مایو-اینوزیتول و دی-کایرو اینوزیتول مهمترین آنها میباشند.

حساسیت به انسولین: در مطالعات بالینی مشخص شده است مقاومت به انسولین مستقیما با ایزومر دی-کایرو اینوزیتول در ارتباط است و باید با مایو-اینوزیتول هم درتعادل باشد. دی-کایرو اینوزیتول به عنوان یک پیامرسان ثانویه در مسیر سیگنالینگ انسولین و به عنوان یک عامل حساس کننده انسولین شناخته شده است. مطالعات آزمایشگاهی نشان میدهد دی-کایرو اینوزیتول اثرات انسولین را در بدن تقلید میکند و در بافتهای محیطی منجر به تجزیه گلوکز داخل سلول و ذخیره گلیکوژن میشود. اینوزیتول همچنین به عنوان پیش ساز فسفواینوزیتیدها میباشد. فسفواینوزیتیدها هم دارای نقش مهمی در سیگنالینگ سلولی هستند و به عنوان یک پیام رسان ثانویه در مسیر متابولیسم گلوکز نقش داشته و دارای اثرات مقلد انسولین هستند. اینوزیتولها همچنین به عنوان پیش ماده سنتز فسفوگلیکانهای اینوزیتول (IPG) شناخته میشوند. تا کنون دو نوع IPG-A و IPG-P شناخته شده است که آنتاگونیت یکدیگر میباشند. نوع P در فعال سازی گلیکولیز و نوع A در سرکوب مراحل گلیکولیز موثر است. مقاومت به انسولین معمولا به دنبال اختلال متابولیسم کلیوی انسولین اتفاق میافتد که بیشترین نقش را در آن نوع A برعهده دارد. استفاده از مکملهای اینوزیتول نسبت سطوح این دو نوع را بهم در بدن تنظیم میکند. ازسوی دیگر اینوزیتولها متوانند باعث افزایش سطوح آدیپوسیتوکینها، بهطور ویژه آدیپونکتین در بدن شوند. هنگامی که انسولین به رسپتور خود متصل میشود، آدیپوسیتوکینها میتوانند انتقال داخل سلولی آن را با تحریک اینوزیتول فسفوگلایکان انجام دهند.

باروری: مطالعات نشان داده است مصرف مایو-اینوزیتول بویژه در ترکیب با دی-کایرو اینوزیتول در بیماران مبتلا به PCOS تخمکگذاری و نرخ باروری را افزایش میدهد. مطالعات بالینی نشان داده است در آقایان مبتلا به استنوسپرمی، درمان بیمار با مایو-اینوزیتول در محیط توانسته است حرکات اسپرم را افزایش دهد. این افزایش باعث افزایش 18% نرخ بارداری در تزریق اسپرم داخل رحمی شده است.

آنتی کارسینوژنیک: دیس پلازی راههای هوایی و بخش مرکزی ریه به عنوان یک ریسک فاکتور برای بروز سرطان ریه مطرح میشود و به همین دلیلی برای طراحی مطالعات بالینی در مصرف مایو-اینوزیتول برای پیشگیری از این بیماری وجود دارد. با اینکه مطالعات بالینی اولیه مبتنی بر مصرف روزانه 9 گرم مایو-اینوزیتول یکبار در روز برای دوهفته و سپس دوبار در روز برای 6 ماه در بیماران سیگاری مبتلا به دیسپلازی ریه که در ریسک بالاتری برای بروز سرطان ریه هستند تاثیر معناداری را نشان نداد، گزارش شد مایو-اینوزیتول به طرز معناداری سطوح اینترلوکین 6 را در بدن کاهش میدهد و سطوح مایع برونکوآلوئولار (BAL) را با ترند اثرات آنتی اکسیدانت بهبود میبخشد که همه اینها باعث بهبود نتایج بالینی درمان و کاهش سطوح پلاسمایی میلوپراکسیداز میشود. در بیماران سیگاری که دیس پلازی سلولهای اپیتلیال ریه

را دارند مسیر P13K فعال است. مسیر P13k/AKT تنظیم زاد و ولد سلولها را برعهده دارد. ژن P13K در سلولای اپیتلیوم بهصورت ذاتی بیان میشود که به نظر میرسد مایو-اینوزیتول در این مسیر اختلال ایجاد میکند.

سیستم عصبی مرکزی: سطوح خونی اینوزیتولها در مغز در مشکلات متعدد عصبی شامل افسردگی، اضطراب و اختلال وسواس فکری کاهش مییابد. اینوزیتولها به عنوان یک پیامرسان ثانویه در مغز که به نوترنسمیترهای ثانویه دیگر در مغز شامل آلفا-1-نورآدرنرژیک، سروتونین، دوپامین، نوراپی نفرین، گلوتامات و کولینرژیک متصل میشود. اینوزیتولها احتمالا با اتصال به جفت رسپتورهای پروتئین G و لیگاندهایشان عمدتا در مسیر سروتونین به ایفای نقش میپردازند. اینوزیتولها احتمالا حساسیت به سروتونین را در مغز بهبود میبخشند. اطلاعات بالینی محدود نشان میدهد مصرف اینوزیتولها با افزایش حساسیت رسپتور به SSRIs میتواند باعث بهبود اختلالات افسردگی، حملات پنیک و اختلال وسواس فکری شود.

پوستی: استفاده از اینوزیتول به عنوان مکمل غذایی احتمالا در بهبود پسوریازیس القا شده به دنبال مصرف لیتیوم موثر است. مکانیسم این اثرگذاری مشخص نیست اما میتواند ناشی از کاهش سطوح خونی اینوزیتول به دنبال مصرف دارو یا خود بیماری اختلال دوقطبی باشد.